ល្ខោនខោល
ឈុតសម្ដែងរឿងរាមកេរ្តិ៍.jpg
ឈុតសម្ដែងរឿងរាមកេរ្តិ៍
ជាផ្នែកមួយនៃកម្រង
Dance drama of
Southeast Asia
Topography of Southeast Asia.
Burma
Yama Zatdaw
កម្ពុជា
ល្ខោនខោល ល្ខោនពោលស្រី ល្ខោនព្រះរាជទ្រព្យ ល្ខោនយីកេ
Indonesia
Barong Legong Kecak Ketoprak Ludruk Reog Topeng Wayang wong
ឡាវ
Classical dance and theatre
Malaysia
Boria Bangsawan Dikir Barat Jikey Mak Yong Mek Mulung Menora Ulek Mayang
Phillipines
Singkil
ថៃ
Khon Lakhon nai Lakhon chatri Lakhon nok Likay
មពក
ល្ខោនខោល ឬ ល្ខោនពាក់របាំងមុខ គឺជាល្ខោនមួយ ដែលមានលក្ខណៈចំណាស់របស់កម្ពុជា មានដើមកំណើតនៃការ សម្តែងមុនសម័យអង្គរ។ វាត្រូវបានគេជឿជាក់ថាបានចាប់ផ្តើមក្នុងអំឡុងប្រហែលសតវត្សទី៩ តាមរយៈចម្លាក់លឹប នៅតាមជញ្ជាំងអង្គរ។ ក្នុងសម័យអង្គរ ល្ខោនខោលត្រូវបានអភិវឌ្ឍដោយបុរសទាំងស្រុង ក្នុងការរាំប្រចាំ នៅព្រះរាជវាំងបុរាណខ្មែរ។ ហេតុផលដែលពិតប្រាកដនៅតែ មិនទាន់ដឹងច្បាស់ ប៉ុន្តែអ្នកស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ដោយសារការដុះដាលនៃសាសនាធ្វើឲ្យ សាសនាព្រាហ្មណ៍ មានជម្លោះជាមួយសាសនាព្រះពុទ្ធ ក្នុងរាជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧(១២៤៣- ១២៩៥)។ ក្នុងនោះមាននារីរបាំជាច្រើនត្រូវបានសម្លាប់ និងធ្វើជាស្រីកំណាន់ ដូច្នេះទើបមាន ការហ្វឹកហាត់អ្នករបាំបុរស ដើម្បីបង្កើតរបាំនេះផ្អែកទៅលើលិទ្ឋអ្នកកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធ។
រឿងមួយទៀត ដែលជាក់លាក់អំពីការសម្ដែងដោយល្ខោនខោលគឺ រឿងរាមកេរ្តិ៍ ដែលជារឿងព្រេងរបស់ខ្មែរ សម័យរាមាយណៈ។ ការសម្ដែង រួមបញ្ចូលនូវការប្រាប់អំពីអ្នកនិទានរឿង ដែលដើរតួ សំខាន់ក្នុងការសម្ដែង និងវង់ភ្លេងបុរាណគឺ វង់ភ្លេងពិណពាទ្យ។ ល្ខោនគឺមានប្រជាប្រិយភាព ក្នុងសម័យលន់នល់ និងពេលបន្ទាប់មកក៍ក្លាយជាមហេសីសំណព្វរបស់ស្តេច សីហនុ។ ពេលនោះមាន៨ក្រុមល្ខោនដែលមានជំនាញ ហើយបន្ទាប់មកត្រូវបែកខ្ញែកដោយសារសង្គ្រាម តែនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះនៅសល់តែមួយក្រុមគឺនៅ វត្តស្វាយអណ្ដែត ចំងាយ ១៥គីឡូម៉ែត ពីទីក្រុងភ្នំពេញ។ ក្រុមថ្មីពីរ ទៀតបានចាប់ផ្តើមក្នុងសង្គ្រាមរួមមានក្រុមកំពង់ធំ និងក្រុមល្ខោនជាតិ ដែលមកពីមន្ទីរវិចិត្រសិល្បៈ និងក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ។ ហើយបច្ចុប្បន្ននេះ ល្ខោន ខោល ក៏ជាផ្នែកមួយនៅក្នុងតារាងកាលវិភាគសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈផងដែរ៕
English below
The Role Playing Story .jpg
The Reamker Suite
As part of the series
Dance drama of
Southeast Asia
Topography of Southeast Asia.
Burma
Yama Zatdaw
Cambodia
Theatrical Shadows, Drama, Drama, Theatrical Theater of Yike
Indonesia
Barong Legong Kecak Ketoprak Ludruk Reog Topeng Wayang wong
Laos
Classical dance and theater
Malaysia
Boria Bangsawan Dikir Barat Jikey Mak Yong Mek Mulung Menora Ulek Mayang
Phillipines
Singkil
Thailand
Khon Lakhon nai Lakhon chatri Lakhon nok Likay
Head
Drama or Drama is a Cambodian traditional theater that has its origins in pre-Angkorian performance. It is believed to have started around the 9th century through the sculptures on the walls of Angkor. In the Angkorian period, the drama was developed by men in the dance of the Royal Palace. The real reason is still unknown, but researchers have shown that the rise of religion has made Buddhism conflict with Buddhism during the reign of Jayavarman VII (1243-1295). Many dancers have been murdered and murdered, so they have trained male dancers to create this dance based on Buddhists.
Another specific story of the theatrical performance is the Reamker, a Khmer legend of the Ramayana. The performance includes an introduction to storytellers who play an important role in the performance and classical music of the Pinochet. The theater was popular in the Lon Nol era, and then became King Sihanouk's favorite wife. There were 8 well-trained troupe groups, then dispersed by the war, but now only one group is in Svay Anta Pagoda, 15 km away from Phnom Penh. Two new groups started in the war, including the Kampong Thom and National Theater troupes from the Department of Fine Arts and the Ministry of Culture and Fine Arts. And now the drama is also part of the schedule of studies at the University of Fine Arts.
