ព្រះធម៌អាចរម្ងាប់សេចក្តីសោកបានឆាប់រហ័ស
|
រឿងសុជាតមាណព
(ចាក បេ.ខុ.)
(ព្រះធម៌អាចរម្ងាប់សេចក្តីសោកបានឆាប់រហ័ស)
កាលព្រះបរមសាស្តាសារពេជ្ញតាញាណ ព្រះអង្គគង់សម្រាន្តព្រះឥរិយាបធនៅក្នុងសុគន្ធកុដិនៃវត្តជេតពន មានកុដុម្ពីម្នាក់នៅក្នុងក្រុងសាវត្ថីបិតាអិច្ចកម្មទៅ កុដុម្ពីនោះមានសេចក្តីសោយសោកស្រែកយំដំឳរាយាត្រាទៅដូចជាមនុស្សឆ្កួត បានឃើញបុគ្គលណា ក៏សួរបុគ្គលនោះថាបានឃើញបិតាខ្ញុំដែរ ឬទេ? បុគ្គលទាំងនោះមិនអាចនឹងបន្ទោរបង់សេចក្តីសោករបស់កុដុម្ពីនោះបានឡើយ ។
ដោយហេតុតែឧបនិស្ស័យនៃកុដុម្ពីនោះ នឹងបានសម្រេចព្រះសោតាបត្តិផលដ៏រុងរឿង ព្រះបរមសាស្តាព្រះអង្គទ្រង់ពិតពិលរមិលមើលឧបនិស្ស័យនៃសត្វលោក លុះវេលាដែលបច្ចុសម័យភ្លឺស្រាងបំព្រាង ក៏ឃើញឧបនិស្ស័យនៃកុដុម្ពីនោះ នឹងបានសម្រេចព្រះសោតាបត្តិផល ទើបព្រះអង្គទ្រង់ព្រះចិន្តាថា គួរតែតថាគតនាំយកហេតុក្នុងអតីតមកបន្ទោរបង់សេចក្តីសោកសៅ នៃកុដុម្ពីឲ្យបានសម្រេចព្រះសោតាបត្តិផល ។ ទ្រង់ព្រះចិន្តាស្រេចហើយ ទើបព្រះអង្គទ្រង់នាំភិក្ខុសង្ឃយាងទៅបិណ្ឌបាតផ្ទះកុដុម្ពីនោះ ។ ឯកុដុម្ពីនោះបានឮថាព្រះអង្គទ្រង់យាងមក ក៏មានចិត្តត្រេកអរពន់ប្រមាណ ស្ទុះទៅធ្វើបច្ចុមគ្គមនាការ ទទួលនិមន្តព្រះអង្គឲ្យគង់លើអាសនៈនមស្ការថ្វាយបង្គំទូលថាបពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ព្រះអង្គបានឃើញបិតាខ្ញុំព្រះអង្គនៅក្នុងទីណា? ព្រះបរមសាស្តាទ្រង់មានព្រះពុទ្ធដីកាថា អ្នកសួររកបិតាអ្នកដែលស្លាប់ក្នុងអតីតជាតិ ឬស្លាប់ក្នុងអនាគត ? កុដុម្ពីនោះបានស្តាប់ព្រះពុទ្ធដីកាដូច្នោះ មានចិត្តបន្ទោរបង់សេចក្តីសោកដោយគិតថា កំណើតសព្វសត្វដែលកើតមកក្នុងវាលវដ្តសង្សារ នឹងរាប់បិតាពុំអស់ មិនមែនមានតែបិតាមួយទេ លុះកុដុម្ពីគិតដូច្នោះហើយ ក៏នៅស្ងៀម ។ លំដាប់ព្រះបរមគ្រូទ្រង់មានពុទ្ធដីកាបន្ទោរបង់សេចក្តីសោកហើយទ្រង់សំដែងធម៌ទេសនាឲ្យកុដុម្ពី នោះបានតាំងនៅក្នុងព្រះសោតបតិ្តផល តំកល់ចិត្តស៊ប់ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ទើបព្រះអង្គទ្រង់នាំភិក្ខុសង្ឃយាងត្រឡប់ទៅជេតនៃមហាវិហាវិញ ។ លំដាប់នោះពួកភិក្ខុសង្ឃនាំយករឿងនោះមកប្រជុំគ្នានៅក្នុងរោងធម្មសភាថា ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ អ្នកចូរពិតពិលរមិលរមើលអានុភាពនៃព្រះមានបុណ្យឧបាសកប្រកបដោយសេចក្តីសោក នឹងរកបុគ្គលណាឃាត់មិនបាន ក៏ព្រះអង្គធ្វើឲ្យបានសម្រចព្រះសោតាបត្តិផលតែម្តង ។ គ្រានោះព្រះសាស្តាទ្រង់យាងទៅកាន់រោងធម្មសភាគង់លើពុទ្ធាសនះ ស្រេចហើយ ទើបមានព្រះពុទ្ធដីកាដណ្តឹងសួរថាម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយមកប្រជុំគ្នាក្នុងទីនេះ តើមានហេតុដូម្តេច ? ភិក្ខុទាំងឡាយថ្វាយបង្គំប្រណម្យទូលនូវហេតុនោះ ទើបព្រះអង្គទ្រង់លមានព្រះពុទ្ធដីកាថាម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតបន្ទោសេចក្តីសោកនៃឧបាសកនេះមិនមែនតែក្នុងជាតិនេះទេ សូម្បីតែពីជាតិមុន ក៏តថាគតធ្លាប់បន្ទោបង់សេចក្តីសោករបស់ឧបាសកនេះដ៏អស្ចារ្យដែរទើបពួកភិក្ខុអារាធនាព្រះអង្គៗនាំយកអតីតនិទានមក សម្តែងថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយកាលកំបាំងស្ងាត់កន្លងរំលងទៅមាន ក្សត្រមួយព្រះអង្គទ្រង់ព្រះនាមព្រះបាទព្រហ្មទត្ត សោយរាជ្យសម្បត្តិ នៅក្រុងពារាណសី មានគហបតីម្នាក់ក្នុងស្រុកនោះ បិតាធ្វើកាលកិរិយាទៅ គហបតីនោះមានសេចក្តីទុក្ខសោកពន់ប្រមាណមុខជោកជាំដោយទឹកភ្នែកស្រែកយំដើរបទក្សិណជើងថ្ករខ្មោចបិតានោះ ។ ចៅសុជាត ជាកូននៃគហបតីនោះ ជាអ្នកមានប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃគិតរកឧបាយ ធ្វើឲ្យបិតាលះបង់សេចក្តីសោក ។ ថ្ងៃមួយចៅសូជាតចេញទៅក្រៅនគរបានឃើញគោ១ស្លាប់លុះគិតឃើញហើយក៏បោចស្មៅនិងទឹកយកទៅ តម្កល់នៅខាងមុខមាត់ខ្មោចគោនោះរួចស្រែកទ្រហោយំហៅគោនោះហាក់ដូចជាមានជីវិតថាចូរ ស៊ីស្មៅផឹកទឹក ។ មនុស្សទាំងឡាយដើរទៅមក បានឃើញចៅសុជាតធ្វើដូច្នោះទើបស្រដីសួរថា ចៅនេះឆ្កួតទេដឹង បានជាយកស្មៅទឹកមកឲ្យគោស្លាប់ស៊ី? ចៅសុជាតបានស្តាប់ ហើយក៏នៅស្ងៀម ។ ពួកមនុស្សទាំងនោះនាំយកសេចក្តីនោះទៅនិយាយប្រាប់បិតាចៅសុជាតិថា កូនអ្នកដូចជាឆ្កួតមានចិត្តប្រែប្រួលយកស្មៅទឹកឲ្យគោស្លាប់ស៊ី ។ ឯគហបតីបានស្តាប់ហើយក៏យាត្រាទៅយ៉ាងប្រញាប់ មានចិត្តរម្ងប់បង់សេចក្តីសោក ដោយគិតថាចៅសុជាតិឆ្កួតមែនលុះទៅដល់ហើយស្រដីនឹងចោសុជាតថា ម្នាលអ្នកមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះ ប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ ព្រោះហេតុអ្វីក៏អ្នកយកស្មៅនឹងទឹកមកឲ្យគោស្លាប់ស៊ី ? កូនឯងធ្វើដូច្នេះហាក់ដូចជាមនុស្សឆ្កួតល្ងង់ខ្លៅ ។ ចៅសុជាតបានស្តាប់ពាក្យបិតាហើយក៏គិតធ្វើឲ្យបិតាដឹងខ្លួន ទើបនិយាយថា គោនេះមានជើង៤ ក្បាលខ្លួនកន្ទុយ ភ្នែកនៅបរិបូណ៌ ពុំទាន់មានដំបៅស្អុយដេកនៅស្ងៀម ស្លាប់ដូចជាពុំស្លាប់ ខ្ញុំសំគាល់ថាវាក្រោកឡើងបាន ឯជើងក្តី ដៃក្តី ក្បាលក្តី កាយក្តីនៃជីតាមនុស្សឆោតល្ងង់ខ្លៅ មិនដឹងថាសង្ខារទាំងឡាយកើតឡើង ហើយរលត់រលាយទៅ វិញ ។ បិតាបានស្តាប់ពាក្យព្រះពោធិសត្វ បានដឹងថាកូនបណ្ឌិតមែន ធ្វើការណ៍ទាំងនេះឲ្យយើងដឹងខ្លួន ទើបសរសើរកូនប្រុសថា ម្នាក់ចៅសុជាត សព្វសត្វមានសេចក្តីស្លាប់ធម្មតា យើងបានដឹងហើយ ចាប់តាំងពីពេលនេះយើងលែងយំសោកស្រណោះអាល័យស្តាយដូចពេលមុនទៀតហើយ សេចក្តីសោកស្តាយរបស់យើងនាំឲ្យក្តៅក្រហាយ ដូចជាភ្លើងឆេះព្រៃកណ្តាលថ្ងៃ រីឯឯងដូចជាគេនាំយកទឹកមកស្រោចស្រប់រំលត់ភ្លើងនោះ ។ គហបតីលុះបានស្តាប់ពាក្យចៅសុជាតកូន បរិភោគអាហារភោជនប្រព្រឹត្តធ្វើកិច្ចការទាំងពួង លុះធ្វើកាលកិរិយា បានទៅកើតក្នុងស្ថានសួគ៌ ។ ព្រះបរមគ្រូទ្រង់នាំអតីតនិទានមកថ្លែង សម្តែងធម៌ទេសនាអំពីចតុរារិយសច្ចស្រេចហើយ មនុស្សផងទាំងឡាយបានតម្កល់ចិត្តក្នុងព្រះសោតាបតិ្តផលទើបព្រះអង្គទ្រង់ប្រជុំនិទានជាតកថា បិតាចៅសុជាតនោះគឺកុដុម្ពីហ្នឹងឯង ឯចៅសុជាតគឺអង្គតថាកត ។ អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក វាយអត្ថបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អានលម្អិត | read more >>> http://www.5000-years.org/kh/read/1066#ixzz4hUULRB9B
